درحدیثی امام صادق علیه السلام درباره کسانی که نماز صبح وعشاء را دشوار میداند ونشانه مومنین واقعی اینست که نماز صبح را به وقتش وبه جماعت بخوانند ومیفرمایند رسول خدا روزی پس از ادای نماز صبح در مسجد رو به اصحاب کرده واز حال مردانی که نامشان را یک به یک برد وپرسید که ایا در نماز جماعت شرکت کرده اند...اصحاب گفتند خیر!!!!!....... بعد فرمودند....براستی که هیچ نمازی برمنافقان از نماز صبح ونماز عشاء سخت تر نیست درحدیثی دیگر از ایشان داریم...اگر نماز صبح را به جماعت بخوانم در نظرم محبوبتر از عبادت وشب زنده داری تا صبح است.
امیر المومنین علی علیه السلام:کسی که نماز صبحش را به جماعت بخواند نمازش در میان نماز نیکان بالا میرود وآن روز در جرگه پارسایان نوشته میشود..
رسول خدا(ص) می فرماید: زمانی که نمازگزار رکوع و سجود نمازش را کامل به جا آورد و قسمتهای نماز را که کامل کرد (این نماز) به آسمان صعود می کند، در حالی که نور از او تلألؤ می کند و ابواب آسمان برای او گشوده می شود و (خطاب به او) می گوید:
مرا محافظت کردی، خدایت محافظت کند و ملائکه گویند: درود بر صاحب این نماز.
زمانی که قسمتهای نماز کامل گزارده نشود می گوید:ضایع کردی مرا، خدا تو را ضایع کند، در این حال نماز را به چهره این نمازگزار می زنند.
******
آرامش در نماز
در یكی از جنگ‌ها كه پیامبر همراه لشكر بودند، در شبی كه پاسبانی لشكر اسلام بر عهده‌ی عباد بن بُشر و عمّار یاسر بود، نصف اول شب نصیبِ،عباد گردید و نصف دوم نصیب عمار، پس عمار خوابید و تنها بُشر بیدار بود و مشغول نماز گردید در آن حال یكی از كفار به قصد شبیخون زدن به لشكر اسلام برآمد به خیال اینكه پاسبانی نیست و همه خوابند از دور عباد را دید ایستاده و تشخیص نمی‌داد كه انسانست یا حیوان یا درخت برای اینكه از طرف او نیز مطمئن شود تیری به سویش انداخت تیر بر پیكر عباد نشست و او اَبداً اعتنایی نكرد، تیر دیگری به او زد و او را سخت مجروح و خونین نمود باز حركت نكرد تیر سوم زد پس نماز را كوتاه نمود و تمام كرد و عمار را بیدار نمود عمار دید سه تیر بر بدن عباد نشسته و او را غرق در خون كرده گفت: چرا در تیر اول مرا بیدار نكردی عباد گفت: مشغول خواندن سوره‌ی كهف در نماز بودم و میل نداشتم آن را ناتمام بگذارم و اگر نمی‌ترسیدم كه دشمن بر سرم برسد و صدمه‌ای به پیغمبر برساند و كوتاهی در این نگهبانی كه به من واگذار شده كرده باشم هرگز نماز را كوتاه نمی‌كردم اگر چه جانم را از دست می‌دادم